پس عرض مى‏كنم آيا در زيارت عاشورا نمى‏ خوانيد اللهم لك الحمد حمد الشاكرين لك على مصابهم الحمد لله على عظيم رزيتى يعنى خدايا حمد مى‏ كنم تو را بر مصيبت آن بزرگواران حمد كسانى كه تو را شكر مى‏ كنند و حمد خداى را بر بزرگى محنت و عزاى من در مصيبت آن بزرگواران.

پس عرض مى‏ كنم كه آيا نه اين است كه اگر شهادت آن بزرگوار نبود آثارى از اسلام باقى نمى‏ ماند سهل است عرض مى‏ كنم كه اگر شهادت آن بزرگوار نبود اسم نماز و روزه و ساير عبادات از ميان مى‏ رفت بلكه گوينده لااله الّا الله باقى نمى‏ ماند و از اين است كه در زيارت مى‏ خوانى اشهد انك قد اقمت الصلوة و آتيت الزكوة و امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر يعنى گواهى مى‏ دهم كه تو نماز را برپا كردى و تو زكوة را ادا كردى و تو امر كردى به معروف و نهى كردى از منكر پس اگر آن بزرگوار پيرامون امر شهادت نگرديده بود اثرى از اسلام و ذكرى از خدا وپيغمبر در ميان مردم باقى نمى‏ ماند.

(مواعظ محرم ۱۲۶۴، موعظه آخر، آقاي مرحوم كرماني اعلي الله مقامه)