در اين ايام با ميلاد سراسر سعادت حضرت سيد الشهداء، امام حسين عليه السلام و حضرت سجاد و حضرت اباالفضل العباس عليهما السلام برخورد مي كنيم. به بهانه اين روزهاي شريف، قطعه اي از سفرنامه كربلاي معلا را تقديم مي كنم. اين سفرنامه را در سفر سال 1384 شمسي برابر با رمضان المبارك 1426 قمري نگاشته ام. اگر توفيقي بود در ماه محرم امسال، اين سفرنامه را در چند بخش به طور كامل تقديم خواهم كرد. عجالةً اين چند سطر از اين سفرنامه تقديم مي شود.
—————————————–
استاد شب بعد فرمودند: درِ سرداب امام حسين عليهالسلام را به علت فراوانى آب بستهاند. زيرا نمىشود داخل سرداب شد. در زمانهاى پيش مىشد داخل شوند. (در سرداب،پشت سر حضرت در قسمتى كه نماز و زيارت مىخوانند قرار دارد) مولاى بزرگوار مىفرمايند وقتى ما خواستيم جسد آقاى مرحوم را دفن كنيم چنان بوى عِطرى از جنازه بلند شد كه نزديك بود فرياد بزنم كه ببينيد اين بدن پس از اين همه وقت از وفاتش چه بويى دارد.[1] ولى سرداب حضرت اباالفضل عليهالسلامآب كمى دارد. و براى افراد به خصوصى باز مىكنند.
شب در حرم از ايشان پرسيدم سنگ قرمزى كه بالاى سر حضرت است و محلّ دقيق سر را معلوم مىكند چطور است؟ فرمودند: ظاهراً كه به طور دقيق است ولى قبر كه در سرداب است نمىدانيم به طور دقيق كجاست. سالهاى گذشته در قتلگاه دريچهاى به سرداب بود كه زايرين زيارت مىكردند. چيزى ديده نمىشد ولى بوى عِطر تربت به مشام مىرسيد. تا اينكه دريچه را بستند و سنگ قرمزى گذارند. چند روز بعد به مناسبت فرمودند: از روبروى حضرت اگر براى زيارت حضرت على اكبر عليهالسلام مىرويد از آن سنگِ زرد كه بر روى زمين است جلوتر نرويد به احتمال قوى از آنجا قبور شهدا شروع مىشود. براى كسانى كه مىخواهند به آن قبور احترام بگذارند از آن سنگ جلوتر نروند. در راه بازگشت به منزل يكى از دوستان سؤال كردند: رسيده است كه يك نفر آدابِ غذا خوردن آقاى مرحوم را شمرد (يعنى مستحباتى كه عمل مىكردند) و هفتاد مورد پيدا كرد. اين چگونه است هرچه كه بشمريم كمتر از هفتادتا مىشود.
فرمودند: از اين گذشته كه شايد جاى تعجب نباشد، تعجب از اين است كه آن كسى كه آنها را شمرده چه كسى بودهاست و واقعاً به احاديث مسلط بوده كه توانسته اين مقدار را دريابد.
در يكى از شبهاى قدر در سحر فرمودند: بزرگترين آرزوى هر شيعه اين است كه شبهاى قدر را در كنار حرم امام حسين عليهالسلام باشد و بحمد اللّه نصيب ما شده است با اين همه روسياهى، انتخاب شدهايم كه اين شبها را در اين مكان مقدس به سر ببريم. يكى از دوستان عرض كرد تمام اين وقايع همه در شبهاى قدر گذشته مقدر شده است فرمودند: آرى،[2] ان شاء اللّه اين سال هم تقديرات ما خير باشد.
پس از چند روز به نجف مشرف شديم. فرمودند: كتابخانهى «علامهى امينى» در نجف خيلى عجيب است هم از نظر ساختمان و هم از نظر كُتُب ولى ساير كتابخانهها خيلى قابل ملاحظه نيست. دو روز در نجف بوديم و در آنجا نماز راتمام مىخوانديم و روزه هم مىگرفتيم. عرض كردم اگر كسى پرسيد چرا روزه را تمام مىگيريد چه جوابى بايد داد؟
فرمودند: ما نجف را جزء كوفه حساب مىكنيم ولى سايرين نه اين طور نيستند.[3] در مراجعت به كربلا فرمودند: در كربلا از نظر اعتقاد سه دسته هستند: اصولى، اخبارى و شيخى. شيخىها همان ناطقيانند. اگر بگوييد شيخى هستيم فكر مىكنند كه ناطقى هستيد. و مرجع ايشان در بصره است. به راحتى مىشود ناطقيان را شناخت چون طرز عمامه بستن ايشان مخصوص است و اطراف آن تا روى گوش پايين مىآيد. در ايران قباهايشان هم خيلى كوتاهتر از قباهاى معمولى است. در عراق قباهاشان قدرى بلند است چون وهابيان لباسهاى كوتاه تا ساق پا مىپوشند. در مدينه و در عراق پيراهن كوتاه تا ساق پا نشانهى وهابىها است. ………
——————————
از خداوند خواهانیم که باز هم توفیق تشرف آن بزرگوار را به عافیت نصیب دوستان بفرماید آمین.
پی نوشت ها:
[1]– جسد آن بزرگوار را ابتداءً در لنگر به مدت يك سال و ده ماه به وديعه گذاردند و بعد به كربلا آوردند «مقدّمهى ارشاد العوام ج1/ش؛ رسالهى تذكرة الاولياء ص111» نقل قول مولاى بزرگوار از كتاب مبارك «اجتباب».
[2]– . . . و در شبهاى قدر احوالات آن سال تا شب قدر ديگر به پيغمبر و امامان نازل مىشود يعنى آن احوالات كه ديگر عوض و بدل نمىشود. پس به تعليم خدا مىدانند آنچه در آن سال حكماً خواهد شد كه ديگر عوض و بدل نمىشود «ارشادالعوام ج 1/ص70»
[3]– مسأله ـ در حرم مكهى معظمه و حرم مدينهى مشرفه و حرم اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه و حرم حضرت سيد الشهداء عليهالسلام مسافر مخير است كه نماز را تمام به انجام رساند يا قصر كند و نماز تمام در اين اماكن چهارگانه بهتر است از قصر.
چنانكه در احاديث وارد شده و بسيارى از فقها فتوا به آن دادهاند و حرم مكه و مدينه و حرم سيد الشهداء عليهالسلامهر يك چهار فرسخ در چهار فرسخ است و موافق روايتى حرم سيد الشهداء عليهالسلام از هر يك از جوانب چهارگانه پنج فرسخ است و مشهور در ميان فقها همان قول اوّلست و حرم حضرت اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه كوفه و حوالى آن است و نجف اشرف قبرستان كوفه بوده و ملحق است به كوفه چنانكه از احاديث معلوم مىشود و بسيارى از فقها فتوا به آن دادهاند. «كفاية المسائل، ج 1/ص 285»