نكته هايي از:
“تسبيح بر چشم گذاردن بعد از تسبيحات حضرت زهرا _سلام الله عليها_”
رسمي است ميان اهل بصيرت كه بعد از “سلام” گفتن نمازهاي واجب، تسبيحات حضرت زهرا – سلام الله عليها – را گفته و سپس تسبيح را بر چشم نهاده و دعا مي خوانند. تسبيحات حضرت زهرا – سلام الله عليها – مشهور است و معروف. اما تسبيح تربت را بر ديده نهادن و دعا خواندن، رسمي است ميان اهل بصيرت. اين رسم از كجا آمده و كيفيت انجام اين عمل چگونه است و اگر تسبيح تربت همراه نبود، چگونه اين عمل را بايد انجام داد؟
ابتدا جرياني را بخوانيد: نقل شده است كه شخصي چشمانش ضعيف شد. در خواب ديد كه گوينده اي مي گويد: بگو “اُعيذُ نُورَ بَصَري بِنورِ اللهِ الْذي لا يُطفَأ” و با دست چشم خود را مسح كن و سپس آية‌الكرسي را بخوان. او خواند و چشمانش سالم شد.
اين ذكر تجربه شده است و گذشتگان تجربه كرده اند و جواب داده است و همه مشايخ ما و برادران ما تجربه كرده اند و ما نيز تجربه كرده ايم و از جمله اموري است كه شكي در آن نيست. البته روش مشايخ ما و ما اين گونه است كه اين دعا را به همين كيفيت (دست بر روي چشم نهادن و چشم را مسح كردن و خواندن اين دعا و سپس خواندن آية الكرسي) خوانده و آن را جزو تعقيبات قرار مي دهيم و طلب شفاء مي كنيم.
پس مشخص شد كه اصل عمل اين گونه است: دست ها را بر روي چشم ها نهادن و اين دعا (اعيذ نور بصري….) را خواندن. و چون تسبيحات حضرت زهرا – سلام الله عليها – را با تسبيح تربت گفتن ثواب بسيار دارد، بعد از گفتن تسبيحات حضرت زهرا، تسبيح تربت را بر ديدگان نهاده و اين دعا را مي خوانيم. و اگر تسبيح تربت به همراه نداريم، دست ها را بر ديدگان نهاده و دعا را مي خوانيم.
ديده شده است كه برخي بعد از گفتن تسبيحات حضرت زهرا، مُهر را برداشته و بر چشم هاي مي گذارند. اين عمل صحيح نيست. بلكه اصل عمل همان است كه گفته شد و ما به احترام تسبيح تربت حضرت سيد الشهداء – عليه السلام – تسبيح را بر چشم نهاده و دعاي مذكور را مي خوانيم. البته باز هم معمول شده است كه سر انگشتان دست را به هم چسبانيده (به صورت غنچه) و بر چشم مي گذاريم.
خلاصه مطلب به اين ترتيب است:
۱-عمل دست نهادن بر چشم و خواندن دعاي مخصوصي كه ذكر كرديم، عملي مستقل است.
۲-روش مشايخ ما اين گونه بوده است كه اين دعا را بعد از تسبيحات حضرت زهرا مي خواندند و جزو تعقيبات به حساب مي آورند.
۳-مرسوم شده است كه تسبيح تربت بر چشم نهاده و اين دعا خوانده شود.
۴-اگر تسبيح تربت همراه شخص نيست، انگشتان هر دست را بر چشم نهاده و اين دعا را (بعد از تسبيحات حضرت زهرا) بخواند و به گذاردن مهر بر چشم ها نيازي نيست.
آقاي كرماني (حاج محمد كريم كرماني) – اعلي الله مقامه – در كتاب “علاج الارواح” ص ۱۳۷ اين مطالب را اين گونه مرقوم فرموده اند:
نقل ان رجلا ضعف بصره فرأي في منامه قائلا يقول: قل “اعيذ نور بصري بنور الله الذي لايطفأ” و امسح بيدك علي عينك و اتبعها بآية الكرسي. فصح بصره.
اقول قد جرب المجربون قبلنا ذلك فصح في التجربه و قد جرب جميع مشايخنا و اخواننا و جربناه فوجدناه مما لا شك فيه و عادة اصحابنا انهم يقرءون ذلك بعد كل صلوة و يحتسبون به التعقيب و الاستشفاء.
اينك كه كيفيت اين عمل و دعاي آن مشخص شد، تمام آنچه بايد در اين عمل خواند را ذكر مي كنم:
بعد از تسبيح حضرت زهرا – سلام الله عليها- تسبيح تربت بر ديدگان نهاده (و اگر تسبيح تربت به همراه نداريم، انگشتان را بر ديده نهاده) و مي گوييم:
اُعيذُ نُورَ بَصَري بِنورِ اللهِ الْذي لا يُطفَأ . اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ. اللهمَ احفَظ حَدَقَتي بِنُورِ حَدَقَتَي اَميرِالمُؤمِنينَ عَليهِ السَّلام.
ابتدا جرياني را بخوانيد: نقل شده است كه شخصي چشمانش ضعيف شد. در خواب ديد كه گوينده اي مي گويد: بگو “اُعيذُ نُورَ بَصَري بِنورِ اللهِ الْذي لا يُطفَأ” و با دست چشم خود را مسح كن و سپس آية‌الكرسي را بخوان. او خواند و چشمانش سالم شد.
اين ذكر تجربه شده است و گذشتگان تجربه كرده اند و جواب داده است و همه مشايخ ما و برادران ما تجربه كرده اند و ما نيز تجربه كرده ايم و از جمله اموري است كه شكي در آن نيست. البته روش مشايخ ما و ما اين گونه است كه اين دعا را به همين كيفيت (دست بر روي چشم نهادن و چشم را مسح كردن و خواندن اين دعا و سپس خواندن آية الكرسي) خوانده و آن را جزو تعقيبات قرار مي دهيم و طلب شفاء مي كنيم.
پس مشخص شد كه اصل عمل اين گونه است: دست ها را بر روي چشم ها نهادن و اين دعا (اعيذ نور بصري….) را خواندن. و چون تسبيحات حضرت زهرا – سلام الله عليها – را با تسبيح تربت گفتن ثواب بسيار دارد، بعد از گفتن تسبيحات حضرت زهرا، تسبيح تربت را بر ديدگان نهاده و اين دعا را مي خوانيم. و اگر تسبيح تربت به همراه نداريم، دست ها را بر ديدگان نهاده و دعا را مي خوانيم.
ديده شده است كه برخي بعد از گفتن تسبيحات حضرت زهرا، مُهر را برداشته و بر چشم هاي مي گذارند. اين عمل صحيح نيست. بلكه اصل عمل همان است كه گفته شد و ما به احترام تسبيح تربت حضرت سيد الشهداء – عليه السلام – تسبيح را بر چشم نهاده و دعاي مذكور را مي خوانيم. البته باز هم معمول شده است كه سر انگشتان دست را به هم چسبانيده (به صورت غنچه) و بر چشم مي گذاريم.
خلاصه مطلب به اين ترتيب است:
۱-عمل دست نهادن بر چشم و خواندن دعاي مخصوصي كه ذكر كرديم، عملي مستقل است.
۲-روش مشايخ ما اين گونه بوده است كه اين دعا را بعد از تسبيحات حضرت زهرا مي خواندند و جزو تعقيبات به حساب مي آورند.
۳-مرسوم شده است كه تسبيح تربت بر چشم نهاده و اين دعا خوانده شود.
۴-اگر تسبيح تربت همراه شخص نيست، انگشتان هر دست را بر چشم نهاده و اين دعا را (بعد از تسبيحات حضرت زهرا) بخواند و به گذاردن مهر بر چشم ها نيازي نيست.
آقاي كرماني (حاج محمد كريم كرماني) – اعلي الله مقامه – در كتاب “علاج الارواح” ص ۱۳۷ اين مطالب را اين گونه مرقوم فرموده اند:
نقل ان رجلا ضعف بصره فرأي في منامه قائلا يقول: قل “اعيذ نور بصري بنور الله الذي لايطفأ” و امسح بيدك علي عينك و اتبعها بآية الكرسي. فصح بصره.
اقول قد جرب المجربون قبلنا ذلك فصح في التجربه و قد جرب جميع مشايخنا و اخواننا و جربناه فوجدناه مما لا شك فيه و عادة اصحابنا انهم يقرءون ذلك بعد كل صلوة و يحتسبون به التعقيب و الاستشفاء.
اينك كه كيفيت اين عمل و دعاي آن مشخص شد، تمام آنچه بايد در اين عمل خواند را ذكر مي كنم:
بعد از تسبيح حضرت زهرا – سلام الله عليها- تسبيح تربت بر ديدگان نهاده (و اگر تسبيح تربت به همراه نداريم، انگشتان را بر ديده نهاده) و مي گوييم:
اُعيذُ نُورَ بَصَري بِنورِ اللهِ الْذي لا يُطفَأ . اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ. اللهمَ احفَظ حَدَقَتي بِنُورِ حَدَقَتَي اَميرِالمُؤمِنينَ عَليهِ السَّلام.